Mijn liefde voor piano ontstond onverwachts, toen ik rond mijn elfde bij een vriend thuis voor het eerst een piano aanraakte. Ik was op slag gefascineerd en niet meer weg te slaan bij het instrument. Thuis bleef ik aandringen bij mijn ouders tot er uiteindelijk een keyboard kwam. Vanaf dat moment speelde ik dagelijks, gewoon omdat ik het zó leuk vond.
Na een jaar les in lichte muziek maakte ik de overstap naar klassiek, op zoek naar meer diepgang en uitdaging. Door een mooi toeval kreeg ik een akoestische piano van mijn oma, en sindsdien bleef ik met veel plezier spelen. Toch leek het conservatorium lange tijd een verre droom — ik was inmiddels gestart met een studie Mechatronica.
Tot een gesprek met een goede vriend alles veranderde. Hij vroeg me:
“Als je op je sterfbed ligt, zou je dan spijt hebben dat je nooit naar het conservatorium bent gegaan?”
Die vraag bleef hangen. Binnen een week vertelde ik mijn toenmalige pianodocente Meline Yeghoyan over mijn droom. Na een intensieve periode van afstuderen, werken, oefenen en theoriecursussen werd ik in juni 2024 toegelaten tot de bacheloropleiding aan het conservatorium van Zwolle.
Ik studeer er nu met volle overgave bij Sepp Grotenhuis. Vooral de muziek van de late romantiek raakt me diep — wegdromen bij Skriabin of je ziel erin leggen met een Etude-Tableaux van Rachmaninoff.
Naast solowerken speel ik af en toe in ensembles en begeleid ik met veel plezier musical- of popprojecten.
Sinds kort geef ik ook les. Want muziek maken is, wat mij betreft, het mooiste wat een mens kan doen. Het verbindt, het daagt uit, en het geeft ruimte aan emoties waar woorden tekortschieten. En dát is precies wat ik graag wil delen met mijn leerlingen.